जहाँ  जाउँ  जता जाउँ  तिम्रै तस्विर् बसेको छ

यिँ  आँखाका कुना कुना  तिम्रै चित्र फसेको छ ।

जव म त्यो बादलुको घुम्टो च्याति झर्न खोज्छु

तिम्रो  बिम्व  चित्र   बनी  मुटुभित्र  पसेको  छ ।

किन  होला  आजभोली मौसम् पनि बदलिँदा

शीत  पनि  आँसु  बनी  त्यसै  त्यसै खसेको छ ।

तिम्रा   तीनि   घरी  घरी   हेर्ने   तिक्ष्ण नजरले 

मेरो   तन    मनलाई   मुटु  भित्र   कसेको   छ ।

मेरो  सामु  दिन  पनि   रात  बनी  आई   दिँदा

आजभोली यो मन्  मुटु किनकिन तर्सेको छ ।

पोले पनि   माया  गर्छ  पछ्याउँछ   सुूर्य  पनि 

तिम्रै  प्रेमको  फूलभित्र यो देवकोटा घुसेको छ ।

नरेन्द्र देवकोटा (प्रशान्त) (२०८२\३\८\१० )