काठमाण्डौ ।  सन् १६१९  मानव खाने बाघले मुगल साम्राज्यमा आतंक मच्चाएको थियो । शिकारी दललाई उसलाई पक्रन गाह्रो भयो। जब बेकाबू बाघ मुगल सम्राट जहांगीरको सबैभन्दा प्रशिक्षित हात्ती नजिक पुग्यो , उनी पनि डराए। धेरै प्रयास पछि, शिकार पक्षहरूले उनलाई पक्रन वा मार्न असफल भए। थाकेर शिकारी दल राजाको दरबारमा पुग्छ र आफ्नो वचन राख्छ।

टोलीका सदस्य भन्छन्, मानिस खाने बाघले शहरमा आतंक मच्चाएको छ । धेरैले ज्यान गुमाएका छन् । महिनौं बितिसक्दा पनि ऊ हाम्रो पहुँचबाट बाहिर छ । यो सुनेपछि सम्राट जहाँगीरले शिकारीको कुरा बीचमा काटेर इशारा गरेर चुप लाग्न भने ।राजाले भने, अब म शिकार गर्दिन । त्यसैले पछाडिबाट आवाज आयो कि म उसको शिकार गर्छु। बेगम नूरजहाँको कुरा सुनेपछि शिकारी दलहरूले आफ्नो हाँसो रोके। यो सुनेर अदालतमा उपस्थित मानिसहरू छक्क परे किनभने बेगमको गुणस्तरबारे धेरै कम मानिसहरूलाई थाहा थियो कि उनी यति राम्रो शूटर हुन्। ५० वर्ष नाघेको हुनाले पीडितसँग सम्राटले दुरी कायम राख्नुपर्छ । रक्सी र अफिमको नशाले उसलाई बेकार बनाएको थियो । यस्तो अवस्थामा शिकारको भन्दा शिकार बन्ने खतरा बढी थियो ।

यसरी जहाँगीरकी नूरजहाँ शेर अफगानकी बेगम भइन्

नूरजहाँ शेर अफगानकी पत्नी थिइन् । उही शेर अफगान जो मुगलिया सल्तनतमा बङ्गालको वर्धमानका जागिरे थिए। सल्तनतमा धेरै पटक जिम्मेवारी बढेपछि राजधानी बाहिर जानुपरेको थियो । यस अवधिमा नूरजहाँले त्यस्ता जिम्मेवारीहरू सम्हाल्ने गर्दथिन्, जसलाई त्यतिबेला मर्दाना भनिन्थ्यो । उनले बिस्तारै शिकारमा आफ्नो हात प्रयास गर्न थालिन्। फलस्वरूप, उनी बन्दुक ह्यान्डलिङमा विशेषज्ञ भइन्।

बन्दुकमा सही निशान हुनु उनको लागि नयाँ कुरा थिएन। शेर अफगानको मृत्यु पछि, जहाँगीरको नजर एक दिन नूरजहाँ माथि पर्यो र १६१० मा उनले उनलाई आफ्नो पत्नी बनाए। यसरी मेहर-उन-निसा नूरजहाँ भइन्। विवाहपछि जहाँगीरले उनको यो गुणको बारेमा थाहा पाएपछि उनी छक्क परे । नूरजहाँको यो गुणले साम्राज्यको समस्यालाई हल गर्यो, जसमा शिकार पक्षहरू पनि समाधान खोज्न असफल भएका थिए।

हात्तीमा बाघको शिकार गर्दै

दरबारमा नूरजहाँले सम्राटलाई नरभक्षी सम्राटको शिकार गर्न आग्रह गरिन् । जहाँगीरलाई बेगमको यो गुण पहिल्यै थाहा थियो, त्यसैले उनले अनुमति दिए। नूरजहाँ हात्तीको पछाडि बसे र हातमा बन्दुक लिएर बाहिर निस्किन् । उसले आफ्नो सही गोली चलाएर बाघलाई मारे र जनताको डर अन्त्य गरे।

नशामा डुबेका कमजोर सम्राटको चासो घट्दै गएपछि मुगल साम्राज्यमा नूरजहाँको हस्तक्षेप बढ्दै गयो । १६१७मा यस्ता चाँदीका सिक्का जारी गरियो जसमा नूरजहाँ र जहाँगीरको नाम लेखिएको थियो। मुगल कालमा सिक्कामा महिलाको नाम लिनु कुनै उपलब्धिभन्दा कम मानिन्थ्यो ।

इतिहासकार रुबी लाल, Empress: The Astonishing Rain of Nurjahan का लेखक, ले आफ्नो पुस्तकमा लेखेकी छिन् कि सल्तनतमा नूरजहाँको कद बढ्दै गइरहेको थियो। एक दिन उनी गएर शाही बरामदामा बसिन् जहाँ पुरुष मात्र बस्ने गर्दथे । नूरजहाँले धेरै शाही आदेश जारी गरे। गरिब र तल्लो वर्गका महिलालाई सहयोग गरे । जहाँगीर कैद हुँदा उनले मुगल सुल्तानको कमाण्ड पनि लिए।